Niedawno informowaliśmy o współpracy, którą nawiązaliśmy z indonezyjską organizacją LindungiHutan. Razem rozpoczniemy wkrótce szereg akcji polegających na sadzeniu drzew namorzynowych w tym odległym kraju. Do zaangażowania się w ten projekt zaprosimy również klientów wielu platform e-commerce. Warto jednak najpierw dowiedzieć się więcej o tym, czym są drzewa namorzynowe i dlaczego są tak istotne dla mieszkańców indonezyjskiego archipelagu. O wyjaśnienie tych kwestii poprosiliśmy naszych przyjaciół z LindungiHutan, którzy opowiedzą również o tym, jak działa ich organizacja.
Jak zrodził się pomysł na założenie organizacji LindungiHutan? Jest to dla nas bardzo ciekawe, bo chociaż dzielą nas tysiące kilometrów, to Wasze główne cele i założenia są zbieżne z tym, co robią w Polsce Dotlenieni.
Pomysł na założenie organizacji zajmującej się sadzeniem drzew pojawił się w 2016 roku, gdy nawiązaliśmy kontakt z rolnikami z okolic miasta Semarang, którzy od lat zmagają się z problem lokalnych powodzi. Postanowiliśmy wówczas stworzyć platformę, która pozwoli nam na zbieranie funduszy umożliwiających sadzenie drzew namorzynowych na obszarach przybrzeżnych. Jest to jeden z najbardziej efektywnych sposobów na uchronienie pól przed powodziami, które występują często po ulewnych deszczach.
Następnie zaczęliśmy zbierać informacje na temat globalnego ocieplenia, erozji ziemi i emisji gazów cieplarnianych. Są to oczywiście problemy, z którymi zmagają się ludzie na całym świecie, ale w Indonezji jest to odczuwalne w sposób szczególny.
Postanowiliśmy zatem rozszerzyć naszą misję i zachęcać firmy do angażowania się w działania na rzecz środowiska, a lokalne społeczeństwo do wspólnego sadzenia drzew. Postawiliśmy również na edukację, aby jak największa liczba osób zrozumiała skąd te problemy się biorą i jak można z nimi walczyć.
Sadzicie przede wszystkim drzewa namorzynowe. Dlaczego są one tak istotne dla mieszkańców Indonezji? Czym różnią się od drzew, które znamy na przykład z europejskich lasów?
Korzenie drzew namorzynowych są bardzo skuteczne w chronieniu wybrzeża, zabezpieczeniu przed powodziami i zapobieganiu erozji. Można powiedzieć, że jest to naturalna bariera, która w dodatku produkuje tlen i pochłania szkodliwe substancje.
Indonezja leży w takim obszarze, w którym występują sztormy i tsunami. Gęsta linia drzew namorzynowych to doskonała ochrona przed niszczycielską siłą natury.
W przeciwieństwie do drzew, które znacie z europejskich lasów, namorzyny są przystosowane do życia w słonych i bagnistych glebach. Mają w związku z tym unikalne cechy morfologiczne, takie jak korzenie oddechowe – czyli typ nadziemnych korzeni, doprowadzających powietrze do systemu korzeniowego rośliny. Ekosystemy namorzynowe mają ponadto specyficzny wpływ na środowisko, zarówno poprzez filtrację wody, jak i regulację gospodarki mineralnej w wodzie.
Wspomniałaś już kilkukrotnie o powodziach, ale przecież Indonezja to bardzo gorący kraj, w którym średnia temperatura roczna wynosi około 30 stopni Celsjusza. Zapewne większość osób pomyślałaby, że zmagacie się raczej z problemem suszy niż powodziami.
Wbrew pozorom jedno wcale nie wyklucza drugiego. Są takie okresy, w których borykamy się z suszami, są również takie, gdy występuje duże ryzyko powodzi.
Indonezja składa się z tysięcy wysp. Ze względu na położenie geograficzne nasz kraj jest podatny na gwałtowne i intensywne opady deszczu. Niskie położenie wielu obszarów względem morza oraz duża liczba rzek sprawiają, że ryzyko nagłych powodzi jest bardzo duże. Pamiętajmy również o tym, że mamy tutaj sezon monsunowy, cyklony, sztormy tropikalne. Do tego musimy też wspomnieć o problemach związanych ze zmianą klimatu oraz wieloletnich zaniedbaniach infrastrukturalnych.
Właśnie dlatego sadzenie drzew namorzynowych oraz drzew innych gatunków jest takie ważne. Jest to forma zabezpieczenia przed powodziami i ratunek dla tysięcy rolników, bo rolnictwo odgrywa w Indonezji bardzo ważną rolę. Nasz kraj jest jednym z czołowych producentów oleju palmowego, ryżu, kawy, herbaty, kakao i różnego rodzaju przypraw. Dla wielu osób jest to główne lub jedyne źródło dochodu. Jeśli w wyniku powodzi uprawy zostaną zniszczone, to jest to dla lokalnej społeczności bardzo poważny problem.
W jaki sposób wybieracie tereny, na których sadzicie drzewa i kto bierze udział w tych nasadzeniach?
Obecnie prowadzimy akcje sadzenia drzew w ponad 40 miejscach na terenie całego kraju. Indonezja jest ponad sześć razy większa niż Polska, więc pod względem logistycznym jest to bardzo duże przedsięwzięcie. Najwięcej akcji ma miejsce na terenie Jawy, ale jesteśmy również obecni w takich regionach jak Borneo, Sulawesi i na Sumatrze, w tym w zachodniej prowincji Aceh.
Wybieramy te tereny, które w największym stopniu potrzebują wsparcia pod postacią nowych przestrzeni zielonych. Współpracujemy z lokalnymi społecznościami, z rolnikami, grupami zajmującymi się ekologią. Do wspólnego sadzenia zawsze angażujemy lokalnych mieszkańców. Dzięki temu mogą oni zdobyć nową wiedzę na temat drzew i wspólnymi siłami zabezpieczyć swoją okolicę, a następnie korzystać z wszystkich funkcji, jakie spełnia nowy teren. Jest to też bardzo dobra okazja do integracji lokalnego społeczeństwa.
Dlaczego Indonezja jest uznawana za jeden z najbardziej kluczowych ekosystemów na świecie?
Przede wszystkim ze względu na bioróżnorodność. Indonezja jest pod tym względem jednym z najbogatszych terenów na całym świecie, z tysiącami gatunków roślin, zwierząt i organizmów morskich. Wiele z nich to endemity, czyli grupy organizmów unikatowych dla danego miejsca albo regionu, występujących jedynie na ograniczonym obszarze i nigdzie więcej.
Lasy tropikalne i namorzynowe, rafy koralowe i torfowiska stanowią dużą część naszego kraju i są domem dla ogromnej liczby rozmaitych gatunków. Te tereny odgrywają bardzo istotną rolę w pochłanianiu dwutlenku węgla i produkcji tlenu, a także w regulacji klimatu.
Warto też dodać, że te wszystkie lasy są również bogate w zasoby naturalne, które mają ogromny wpływ na światową gospodarkę i są kluczowe dla zaspokojenia globalnego popytu na surowce. Nie można też zapominać o ich znaczeniu kulturowym i społecznym.
Wspomniałaś, że oprócz sadzenia drzew Waszym celem jest również edukacja. Jakie działania prowadzicie w tym aspekcie?
Przede wszystkim jest to edukacja prowadzona podczas samych akcji sadzenia drzew. Zwiększamy świadomość lokalnych społeczeństw na temat tego, co zawdzięczamy drzewom. Uczymy, jak prawidłowo je sadzić i się nimi opiekować.
Każdego roku raportujemy nasze działania, pokazując, co udało nam się zrobić, w jaki sposób zmieniamy otaczającą nas rzeczywistość – dzięki temu wiele osób może zainspirować się naszymi działaniami i dołączyć do naszych lub podobnych akcji ekologicznych.
Ponadto dzielimy się wiedzą poprzez publikowanie materiałów edukacyjnych na wielu platformach internetowych, prowadzimy webinary o tematyce ekologicznej i staramy się docierać z tymi treściami do jak największej liczby odbiorców.
A w jaki sposób przebiegają Wasze akcje i jakie korzyści przynoszą?
Nasze działania opierają się na angażowaniu firm i klientów indywidualnych w działania na rzecz środowiska. Mogą oni wykupić określoną liczbę sadzonek i wskazać z naszej listy miejsce, w którym mają one zostać zasadzone. Pracownicy takiej firmy mogą oczywiście dołączyć do nas w charakterze wolontariuszy i pomóc nam w samym procesie sadzenia.
Dzięki tej współpracy udało się nam posadzić setki tysięcy drzew w ponad 40 lokalizacjach na terenie całej Indonezji.
Najbardziej oczywistą korzyścią płynącą z tej działalności jest zwiększenie obszarów leśnych, które zabezpieczają przed powodziami, produkują tlen i pochłaniają szkodliwe substancje. Ale to nie wszystko, bo staramy się również poprzez nasze działania wspierać lokalne organizacje zajmujące się ochroną środowiska, współpracując z nimi, koordynując większe przedsięwzięcia i pomagając im w późniejszym zarządzaniu nowymi terenami zielonymi.
Bardzo dziękuję za rozmowę. Cieszę się, że będziemy mogli współpracować, bo trudno nie oprzeć się wrażeniu, że jesteśmy wręcz bliźniaczymi organizacjami, które mają ten sam cel.
Dziękuję również i zachęcam wszystkich do zaangażowania się w akcje sadzenia drzew w Indonezji. Ekologia nie zna pojęcia granic. Nasze lokalne działania mają przecież zawsze globalny efekt.